коник
21коник — а, ч. 1) Зменш. пестл. до кінь 1). •• Морськи/й ко/ник риба, голова якої схожа на кінську. 2) перен., рідко. Те саме, що вибрик 2). •• Викида/ти ко/ники робити дивні, несподівані вчинки; робити вибрики (у 2 знач.) …
22коник — (укр.) 1. Оформлення дерев яного кронштейну у вигляді різьбленої кінської голови. 2. Горизонтальна колода з перевернутим жолобом, яка завершує дерев яний дах і скріплює схили покрівлі. Її звисаючий над торцем кінець звичайно отримував скульптурне …
23коник — [ко/ниек] ка, м. (на) ку / ков і, мн. кие, к іў …
24коник — а; м. 1. Уменьш. ласк. к Конь (1 зн.). 2. Нар. разг. Лавка, скамья в крестьянской избе в виде длинного ящика с крышкой. Спать на конике …
25коник — а; м. 1) уменьш. ласк. к конь 1) 2) нар. разг. Лавка, скамья в крестьянской избе в виде длинного ящика с крышкой. Спать на конике …
26коник — I (комаха з довгими ногами, що стрибає і крилами утворює сюркітливі звуки), кобилка, цвіркун II ▶ див. витівка 1), гребінь 1), примха …
27коник — 1 іменник чоловічого роду, істота кінь; комаха коник 2 іменник чоловічого роду вибрик; улюблена тема …
28коник — ника, ч. Лз. Місце в кутку ліжка у голови положниці. В конику мала палюнкы кватерку …
29коник — 1. кон/ик/¹ (от кон/). 2. кон/ик² (от конь/) …
30коник — а, м. Скамья в крестьянской избе в виде длинного ящика с крышкой. ► В передней, на конике, спал Степан. // Тургенев. Муму // …
Словарь забытых и трудных слов из произведений русской литературы ХVIII-ХIХ веков